Nu ben ik helemaal niet vies van een beetje gezonde zelfspot, maar waar trek je de grens bij al die online self-exposure? Nu moet ik jullie misschien teleurstellen dat er geen compromitterende kiekjes in het kader van ‘me in a drinking/partying/skinnydipping-frenzy’ volgen na dit stukje. Ik ben inmiddels van een leeftijd waarop je je hoofdschuddend zorgen maakt over al die losgeslagen tieners die hun jeugdzondes op het internet slingeren – waar ze twintig jaar later nog steeds gegoogled worden door nieuwsgierige job recruiters.
Het zou mij niet eens verbazen als deze blog mij een baantje of twee heeft gekost in het nogal conservatieve Australië. Iemand die zich in haar vrije tijd verkleedt als leernicht, die niet schroomt te schrijven over budgie smugglers en daarbij in één adem nog even achteloos de dong ’n scrote vermeldt, moeten we niet achter ons keurige bureau hebben!
Dus wellicht heb ik meer aan een gezonde dosis zelfcensuur, maar dan wordt het weer zo saai voor jullie, lieve lezers. Familie en vrienden die ik mijn hele hebben en houwen toevertrouw, zelfs al zet ik mijzelf voor joker in een Dancing Flash Mob (de aanleiding voor dit serieuze stukje). Jullie weten allang dat ik niet altijd even elegant loop te klunzen. Of ik nu weet te verdwalen ‘in a shoebox’ of een hak breek op weg naar de fancy Orbit Bar: I never fail to entertain my husband and friends with some unintended slapstick performing.
Het beste bewijs is een filmpje waarin ik poog mee te doen met een flitsende Dancing Flash Mob bij het Sydney Opera House. De hele week driftig geoefend voor de spiegel en twee 'group rehearsals'… ik was klaar om mijn inner Kylie los te gooien op die Opera trap. Strike a pose, ik had de strakke moves hélemaal onder controle.
Echter, de e-mail van vriendin Linn uit Enschede had me al achter de oren doen moeten krabben. Ze schreef: ‘I can't wait to hear about all your activities - dancing, surfing and so on, be careful darling - or is it only in the NL you fall (etc.) a lot?’
Hhmmm… beste mensen, ik ben niet gevallen - daarvoor bewoog ik niet genoeg – maar ik vrees dat ik te boek kom te staan als grootste oen ooit gesignaleerd bij een Flash Mob. In plaats van een Kylie-clip waardige danser, leek ik meer op een driejarige die afwezig meehobbelt met een deuntje uit de Teletubbies. Of voor degenen die de film Dirty Dancing kennen: denk ‘Lisa Houseman singing Hula Hana’ (Geen idee? Bekijk het fragment.)
Nu had ik een enorme kater (de foto van ‘me knock-out on the couch, two hours before I have to dance for YouTube’ komt niet op deze blog – verstandig, hè) en nam ik mijn rol als argeloze and totally clueless toerist iets te serieus… nou ja, geen excuses meer, veel kijkplezier!
En zoals Richard er nog even aan toevoegde, zich de lachtranen uit de ogen vegend:
NOBOBY PUTS MY BABY IN A CORNER! (zelfs al zou ze er beter aan doen om daar voortaan in weg te kruipen.)
No comments:
Post a Comment