En jawel lieve mensen, opnieuw werden wij getrakteerd op een – weer niet bepaald lullig – vuurwerk, dit maal ter ere van Australia Day. Een soort Koninginnedag, maar dan met mannen die, gezeten op stieren, ons het klappen van de zweep lieten zien. Na dit spektakel volgden we snel de borden richting de sizzling sausages, want van het kijken naar zo’n koe krijg je best trek.
Tussendoor swingden we opgewekt mee op de 'Aussi versie' van De Berini’s – het rock ’n rollende Rotterdamse koppel Annie en Harrie de Bruin, beter bekend onder de naam van de Rotterdamse brommer die vanaf 1949 bereden werd in REO (Rotterdam en omstreken) – en later, iets plechtiger uiteraard, bewogen we mee op de klanken van the national anthem, Advance Australia Fair:
Australians all let us rejoice,
For we are young and free;
We’ve golden soil and wealth for toil;
Our home is girt by sea;
Etc.
For those who’ve come across the seas
We’ve boundless plains to share
Mooi hè, je voelt je zo welkom met zo’n tekst: meer dan genoeg ruimte voor al die ‘boot- en vliegtuigmensen’ die maar blijven aanspoelen en -waaien. Nou ja, voor bijna allemaal dan. Maar er is al veel verbeterd hoor, je hoeft niet per se meer héél wit te zijn en/of God Save the Queen te kennen (het ouwe volksliedje). Van Duitsen bloed mag ook.
Goed, nu brei ik er een onverwacht snel en ongetwijfeld onbevredigend eind aan, want het is 37 graden en te warm om te typen. ‘Our home is girt by sea’? Ja ja, anderhalf uur reizen. Dan ben ik allang gesmolten.
Wel mooi weer voor sissende worsten op het balkon. Als tweejarige was ik daar bang voor... mama, ik ben bang ‘soor de sosjes’..... klonk het tijdens de family barbie in huize Nieuwenhuis, maar dat is weer een ander verhaal.
No comments:
Post a Comment